Aan het begin van de 19de eeuw kwam er in de Nederduits Gereformeerde Kerk, zoals de protestantse kerk van Nederland in die tijd heette, steeds meer invloed van mensen die een lichtere interpretatie van de Bijbel wilden. Daarom werd in 1816 een reglement aan de kerk opgelegd en de naam van de Nederduits Gereformeerde Kerk gewijzigd in Nederlandse Hervormde Kerk.

Deze ontwikkeling riep weerstand op en in 1834 scheidde zich een aantal kerken af. Doordat zij niet officieel erkend waren, bevonden zij zich in een moeilijke positie. De wet van Napoleon bepaalde, dat voor samenkomsten van meer dan 20 personen toestemming moest worden gevraagd. Deze toestemming werd lange tijd niet gegeven. Verschillende voorgangers van de afgescheidenen kwamen daarom in de gevangenis terecht.

Vooral in Oud-Loosdrecht hebben zich taferelen afgespeeld die u niet voor mogelijk zult houden. U leest de verhalen van een ooggetuige uit die tijd: Willem Karsemeijer (1804-1883), winkelier, koopman en tapper. Hij heeft later daarover een klein boekje geschreven ¹⁾, dat in het archief van de HKL wordt bewaard.

1) Herinneringen aan de DADEN DES HEEREN, in betrekking tot zijne kerk in ons vaderland, uitgave L. Nijholt-Zwartsluis 1862.